เราจำเป็นต้องคิดใหม่เกี่ยวกับทฤษฎีพื้นฐานบางอย่างในสาขาการซ่อมแซม DNA ความเข้าใจอย่างแท้จริงเกี่ยวกับการซ่อมแซมดังกล่าวเป็นเป้าหมายพื้นฐานในทางการแพทย์ เนื่องจากยาปฏิชีวนะและเคมีบำบัดส่วนใหญ่จะฆ่าเซลล์ที่ก่อให้เกิดโรคโดยการทำลาย DNA ของพวกมัน และความสามารถในการหยุดการ ซ่อมแซม จะทำให้เซลล์ดังกล่าวมีความเสี่ยงต่อยาที่มีอยู่มากขึ้น การศึกษาที่ผ่านมาไม่สามารถจับภาพความจริงทางชีวภาพของ NER ในแบคทีเรียได้อย่างเต็มที่ ผู้เขียนปัจจุบันชี้ให้เห็น เพราะพวกเขาใช้การทดลองที่พยายามสร้างปฏิสัมพันธ์ของโปรตีนที่ซับซ้อนขึ้นใหม่นอกเซลล์ที่มีชีวิต ซึ่งนำไปสู่การกำหนดโปรตีนที่เรียกว่า Mfd เป็นผู้เล่นหลักใน TCR แม้ว่าจะพบว่ามีการซ่อมแซม DNA ส่วนใหญ่เพื่อดำเนินการต่อไปไม่ว่าจะมี Mfd หรือไม่ก็ตาม ในทางกลับกัน สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่า TCR เป็นเส้นทางการซ่อมแซมเล็กน้อย TCR ยังคิดว่าจะเกิดขึ้นภายในบริเวณ DNA ที่มีการถอดความสูงเท่านั้น ตำแหน่งจีโนมที่ถอดเสียงได้ยากหรือบางส่วนของจีโนมที่สันนิษฐานว่าไม่ได้ถอดเสียงนั้นถูกพิจารณาว่าอยู่ภายใต้ GGR