ผู้ร่างกฎหมายด้านอาหาร โภชนาการและสุขภาพ และตำแหน่งรณรงค์ในระดับท้องถิ่น รัฐ ชนเผ่า และรัฐบาลกลางกล่าว "ด้วยการจัดลำดับความสำคัญของความมั่นคงทางโภชนาการ เราได้รวบรวมพื้นที่ที่ถูกทิ้งร้างในอดีต ความหิวโหยและ โภชนาการ ซึ่งต้องจัดการร่วมกันเพื่อจัดการกับความท้าทายที่ทันสมัยของเราอย่างมีประสิทธิภาพเกี่ยวกับโรคที่เกี่ยวข้องกับอาหารและความเหลื่อมล้ำในการดูแลทางคลินิก นโยบายด้านอาหารและความช่วยเหลือด้านอาหารของรัฐบาล สาธารณสุข การลงทุนและการวิจัยระดับชาติ” "วิธีการปัจจุบันยังไม่เพียงพอ" ผู้เขียนเขียน และ "ชนกลุ่มน้อยชายขอบตามประเพณี เช่นเดียวกับผู้คนที่อาศัยอยู่ในชนบทและเขตที่มีรายได้น้อย มักจะประสบกับความเหลื่อมล้ำในด้านคุณภาพโภชนาการ ความไม่มั่นคงทางอาหาร และโรคที่เกี่ยวข้องกับอาหารที่เกี่ยวข้อง "