งานนี้เป็นส่วนหนึ่งของภารกิจที่ยาวนานหลายทศวรรษของ Lipson เพื่อหาวิธีให้หุ่นยนต์รู้จักตนเองในรูปแบบหนึ่ง "การสร้างแบบจำลองตนเองเป็นรูปแบบดั้งเดิมของการตระหนักรู้ในตนเอง" เขาอธิบาย "หาก หุ่นยนต์ สัตว์ หรือมนุษย์มีแบบจำลองตนเองที่ถูกต้อง ก็จะสามารถทำงานได้ดีขึ้นในโลก มันสามารถตัดสินใจได้ดีขึ้น และมีข้อได้เปรียบทางวิวัฒนาการ" นักวิจัยตระหนักถึงขีดจำกัด ความเสี่ยง และการโต้เถียงเกี่ยวกับการให้เครื่องจักรมีอิสระมากขึ้นผ่านการตระหนักรู้ในตนเอง ลิปสันยอมรับอย่างรวดเร็วว่าการตระหนักรู้ในตนเองแบบหนึ่งที่แสดงในการศึกษานี้ ดังที่เขาตั้งข้อสังเกตว่า "เล็กน้อยเมื่อเทียบกับของมนุษย์ แต่คุณต้องเริ่มที่ไหนสักแห่ง เราต้องค่อยๆ และระมัดระวัง ดังนั้นเราจึงสามารถเก็บเกี่ยว ประโยชน์ในขณะที่ลดความเสี่ยง"