เขตน้ำขึ้นน้ำลงที่เป็นโขดหินของชายฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิกเป็นที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิตหลากหลายสายพันธุ์ รวมทั้งปลาดาว เพรียง หอยโข่ง ไคตัน และหอยแมลงภู่ (b) ใยอาหารของชุมชนนี้แสดงให้เห็นว่าปลาดาวกินสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังหลายชนิด การกำจัดปลาดาวออกจากชุมชนนี้ทำให้ความหลากหลายของเหยื่อลดลงเนื่องจากการแข่งขันที่เพิ่มขึ้น © 2012 ธรรมชาติศึกษาสงวนลิขสิทธิ์  การศึกษาที่น่าสนใจอีกชิ้นหนึ่งแสดงให้เห็นถึงปฏิสัมพันธ์ทางอ้อมระหว่างสิ่งมีชีวิตในระบบนิเวศทั้งในน้ำและบนบก (รูปที่ 4) ในการศึกษาที่ดำเนินการใกล้กับเมืองเกนส์วิลล์ รัฐฟลอริดา ไนท์และเพื่อนร่วมงานของเธอ (2009) ได้ศึกษาผลกระทบของปลาในสระน้ำที่มีต่อการผลิตเมล็ดพันธุ์พืช พวกเขาวัดและเปรียบเทียบความชุกชุม อาหารสัตว์ ของแมลงปอทั้งตัวอ่อนและตัวเต็มวัยในและรอบๆ บ่อ 4 บ่อที่มีปลาและบ่อ 4 บ่อที่ไม่มีปลา (Knight et al. 2009) พวกเขาพบว่าบ่อที่มีปลาผลิตตัวอ่อนและตัวเต็มวัยของแมลงปอน้อยกว่าบ่อที่ไม่มีปลา เนื่องจากปลาจะกินแมลงปอที่เป็นตัวอ่อน เมื่อประชากรแมลงปอลดลง ประชากรของเหยื่อ รวมทั้งผึ้ง แมลงวัน และผีเสื้อก็ลดลงด้วย เหยื่อเหล่านี้เป็นแมลงผสมเกสรของพืช ดังนั้น, ดอกไม้ในบริเวณสระน้ำที่ไม่มีปลาจะได้รับแมลงผสมเกสรน้อยกว่าดอกไม้ที่อยู่ใกล้สระน้ำที่มีปลา เนื่องจากการผลิตเมล็ดพันธุ์มีข้อจำกัดในการผสมละอองเรณู การพบแมลงผสมเกสรน้อยลงจึงส่งผลให้การผลิตเมล็ดพันธุ์ลดลง การศึกษานี้แสดงให้เห็นผ่านน้ำตกชั้นที่ซับซ้อนว่าการเพิ่มปลาในบ่อช่วยเพิ่มความสำเร็จในการสืบพันธุ์ของพืชบนบก (Ricklefs 2008)