ดอกธิสเซิลรัสเซียสามารถแพร่กระจายได้อย่างกว้างขวาง และในขณะที่มันมีวิธี ธรรมชาติที่มีประสิทธิภาพมากในการทำเช่นนั้น การรุกรานอเมริกาเหนืออย่างน้อยก็มีบางส่วนที่อำนวยความสะดวกโดยผู้คน ด้วยขนาดที่พอๆ กัน จึงเป็นเรื่องยากที่จะแยกเมล็ดพืชชนิดหนึ่งของรัสเซียออกจาก ทัมเบิลวีด เมล็ดธัญพืชอื่นๆ ด้วยเครื่องจักร และเครื่องนวดข้าวที่เอาเมล็ดพืชออกจากก้านและเปลือก อาจทำให้เมล็ดวัชพืชกระจายไปตามพื้นที่โดยไม่ได้ตั้งใจขณะเดินทางระหว่างฟาร์ม เมล็ดยังคงปนเปื้อนธัญพืชที่ฝากขาย ด้วยความช่วยเหลือจากทางรถไฟข้ามทวีป พวกเขาสามารถขยายพื้นที่ได้หลายร้อยไมล์โดยที่พวกเขาไม่ต้องออกแรงเลย เมล็ดและพืชสามารถเดินทางได้ไกลโดยลอยไปตามคลองชลประทานและคูน้ำ เมื่อถึงช่วงเปลี่ยนศตวรรษที่ 20 ต้นดอกธิสเซิลรัสเซียได้มาถึงแคลิฟอร์เนีย ที่ซึ่งการกินหญ้ามากเกินไปทำให้พืชพื้นเมืองในทะเลทรายบรัชหมดไป ทำให้มีที่อยู่อาศัยใหม่มากมายให้ใช้ประโยชน์ การมาถึงและการแพร่กระจายของดอกธิสเซิลรัสเซียถือเป็นหนึ่งในการรุกรานของพืชที่เร็วที่สุดในประวัติศาสตร์ของสหรัฐอเมริกา ปัจจุบันพบพืชชนิดนี้ได้ในทุกรัฐ ยกเว้นอลาสกาและฟลอริดา