ปีเตอร์ไม่เคยสนใจเรื่องเพศเป็นพิเศษ แม้ว่าเขาจะมีโอกาสมากมายตลอดช่วงวัยผู้ใหญ่ของเขา แต่เขาก็แปลกใจอยู่เสมอว่าทัศนคติของเขาที่น่าเบื่อต่อการเผชิญหน้าทางเพศเหล่านี้เป็นอย่างไร บาคาร่า 888 บางทีเขาอาจจะเหนื่อย เขาดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไป หรือเขากังวลเกี่ยวกับการแสดงของเขา – ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม มันไม่ได้เป็นปัญหาใหญ่จนกระทั่งเขาได้พบกับคู่หูคนปัจจุบันของเขาเมื่อสี่ปีที่แล้ว

 

“สำหรับเธอ ความสัมพันธ์ทางกายกับผู้ชายเป็นเรื่องใหญ่เสมอ” เขากล่าว “ฉันไม่ได้สนใจมันในระดับเดียวกัน และสิ่งนี้ยังคงสร้างปัญหาในแง่ของสิ่งที่อีกฝ่ายเห็นว่าควรเป็นปริมาณที่เหมาะสม”

 

แรงขับทางเพศที่ต่ำของปีเตอร์ไม่ใช่เรื่องผิดปกติ ผู้ชายและผู้หญิงมากถึง 10% ได้รับผลกระทบจากความผิดปกติทางเพศแบบไฮโปแอคทีฟ (HSDD) ซึ่งหมายถึงการขาดความสนใจอย่างต่อเนื่องในกิจกรรมทางเพศและจินตนาการ ส่งผลให้เกิดความทุกข์ส่วนตัว ในสังคมที่มีความต้องการทางเพศสูง ผู้คนที่มีความใคร่ต่ำอาจรู้สึกแตกสลายอย่างไม่สามารถแก้ไขได้ แต่นักวิทยาศาสตร์ก็ตระหนักมากขึ้นว่าความต้องการนั้นไม่ตายตัว หรือสวิตช์เปิด-ปิดง่ายๆ ในกางเกงชั้นในของคนเรา ค่อนข้างเป็นผลผลิตจากระบบการแข่งขันในสมอง และกุญแจสำคัญในการกระตุ้นอาจอยู่ที่การปรับความสมดุลระหว่างอินพุตเหล่านี้

 

คนส่วนใหญ่คิดว่าการตอบสนองทางเพศเป็นแบบเส้นตรง: หากคุณชอบใครสักคน และพวกเขาพูดหรือทำในสิ่งที่ถูกต้อง สิ่งนี้จะนำไปสู่การเร้าอารมณ์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ อย่างไรก็ตาม แบบจำลองนี้ไม่สามารถอธิบายถึงระดับความต้องการภูมิหลังของผู้คนได้ นั่นคือความหิวกระหายเรื่องเซ็กส์

 

ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1990 นักวิจัยจากสถาบัน Kinsey ในเมืองบลูมิงตัน รัฐอินเดียนา ได้เสนอสถานการณ์ที่แตกต่างออกไป ซึ่งเรียกว่ารูปแบบการควบคุมคู่ มันเปรียบการตอบสนองทางเพศของมนุษย์กับคันเร่งและแป้นเบรกในรถยนต์ คันเร่งจะตอบสนองต่อความรู้สึก ความคิด และความรู้สึกที่เกี่ยวข้องกับเซ็กส์ทั้งหมดที่บุคคลกำลังประสบอยู่ และส่งสัญญาณ "เปิด" ไปยังส่วนอื่นๆ ของร่างกาย ในขณะที่เบรกจะแจ้งสาเหตุทั้งหมดที่ไม่ควรเปิด ซึ่งรหัสดังกล่าว เป็นภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นและส่งสัญญาณ "ปิด"

 

 

การตอบสนองทางเพศของมนุษย์เปรียบเสมือนคันเร่งและแป้นเบรกในรถยนต์ ภาพถ่าย: Prostock-Studio/Getty Images/iStockphoto

ดร. ซินเธีย เกรแฮม นักวิทยาศาสตร์อาวุโสของสถาบันคินซีย์กล่าวว่า "สิ่งสำคัญเกี่ยวกับรูปแบบการควบคุมแบบคู่นี้คือเสนอว่าผู้คนมีแนวโน้มที่จะกระตุ้นหรือยับยั้งแตกต่างกันไป" ดังนั้น บางคนมีตัวเร่งความเร็วที่ไวมากและพบว่าเปิดได้ง่าย บางรุ่นมีเบรกที่ไวซึ่งสามารถแทนที่สัญญาณเหล่านี้ได้ และบางรุ่นมีทั้งคันเร่งที่หนึบและเบรกที่ไว

 

ปัจจัยทางบริบท เช่น ความเครียด ความวิตกกังวลเกี่ยวกับการถูกขัดจังหวะ หรือความรู้สึกของคุณเกี่ยวกับคู่นอนหรือร่างกายของคุณ อาจสร้างแรงกดดันเพิ่มเติมให้กับเบรกนั้น

 

Emily Nagoski ผู้สอนเพศศึกษาและผู้เขียนหนังสือ Come as You Are กล่าวว่า "กระบวนการกระตุ้นอารมณ์เป็นกระบวนการสองขั้นตอนในการเปิดเครื่อง และที่สำคัญกว่านั้นคือการปิดเครื่อง" “บางครั้งเมื่อผู้คนมีปัญหา เป็นเพราะไม่มีการกระตุ้นคันเร่งเพียงพอ แต่บ่อยครั้งเป็นเพราะมีการกระตุ้นให้เบรกมากเกินไป”

 

สำหรับตอนนี้ วิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการกระตุ้นความต้องการทางเพศคือวิธีทางจิตวิทยา: Nagoski แนะนำให้นึกย้อนกลับไปถึงประสบการณ์ทางเพศในอดีตที่คุณพบว่ามันง่ายที่จะถูกกระตุ้น เช่นเดียวกับที่เริ่มต้นได้ดีก่อนที่จะมีบางสิ่งมาทำลายอารมณ์ แนวคิดคือการระบุตัวชี้นำจากสภาพแวดล้อม อารมณ์ และประสบการณ์ของคุณที่กระตุ้นคันเร่งและเบรก จากนั้นจึงปรึกษากับคู่ของคุณเกี่ยวกับวิธีการทำสิ่งต่างๆ ที่ใช้คันเร่งให้มากขึ้น และใช้เบรกให้น้อยลง

 

แต่ถ้ามียาที่สามารถบรรลุสิ่งที่คล้ายกันได้ล่ะ? แม้ว่ารูปแบบการควบคุมคู่จะไม่ได้ระบุขอบเขตของสมองที่เกี่ยวข้อง แต่ความก้าวหน้าล่าสุดในการถ่ายภาพสมองได้ให้ความกระจ่างเพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งที่อาจเกิดขึ้นในบุคคลที่มี HSDD เช่น Peter

 

ความคิดเช่น "ฉันแสดงเป็นอย่างไร" "ฉันดูเป็นอย่างไร" ระงับกิจกรรมเร้าอารมณ์และความต้องการทางเพศแบบแรกเริ่ม

 

“ทฤษฎีพื้นฐานว่าทำไมความผิดปกตินี้จึงเกิดขึ้นก็คือ สมองส่วนนั้นมีกิจกรรมมากเกินไปซึ่งเกี่ยวข้องกับการสังเกตตนเองและการทบทวนความคิด เช่น "ฉันเป็นยังไงบ้าง" "ฉันหน้าตาเป็นอย่างไร" "คู่ของฉันกำลังคิดอะไรอยู่" - และโดยทั่วไปแล้วสิ่งเหล่านี้จะระงับกิจกรรมเร้าอารมณ์และความต้องการทางเพศในระดับต้นน้ำ "ดร. อเล็กซานเดอร์ คอมนิโนส ผู้เชี่ยวชาญด้านต่อมไร้ท่อแห่งอิมพีเรียลคอลเลจลอนดอนกล่าว

 

การศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้ชี้ให้เห็นว่าฮอร์โมนที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติที่เรียกว่าคิสเปปตินอาจช่วยแทนที่กิจกรรมการครุ่นคิดบางอย่างเหล่านี้ และเพิ่มการตอบสนองของสมองต่อสัญญาณทางเพศที่เกี่ยวข้อง เช่น กลิ่นของใครบางคน แต่ไม่เคยมีใครทดลองให้คิสเพปตินกับผู้ที่มีความต้องการทางเพศต่ำ ดังนั้น Comninos และเพื่อนร่วมงานจึงเริ่มการทดลอง 2 ครั้งในผู้ชายและผู้หญิงที่มี HSDD

 

ปีเตอร์เป็นคนหนึ่งที่อาสา ใน 2 ครั้งแยกกัน เขานอนอยู่ในเครื่องสแกน MRI โดยที่อวัยวะเพศของเขาถูกมัดไว้กับเซ็นเซอร์ที่วัดเส้นรอบวง ในขณะที่เนื้อหาที่เร้าอารมณ์แสดงบนหน้าจอต่อหน้าเขา ในระหว่างการเข้ารับการตรวจครั้งหนึ่ง เขาได้รับการฉีดคิสเพปติน และอีกครั้งหนึ่งเขาได้รับการฉีดยาหลอก