รังสีฮอว์กิงเป็นรังสีความร้อนตามทฤษฎีของวัตถุดำที่ปล่อยออกมานอกขอบฟ้าเหตุการณ์ของหลุมดำ สิ่งนี้สวนทางกับสัญชาตญาณเพราะเมื่อรังสีแม่เหล็กไฟฟ้า ธรรมดา อยู่ภายในขอบฟ้าเหตุการณ์ มันจะไม่สามารถเล็ดลอดออกไปได้ รังสีฮอว์คิง ได้รับการตั้งชื่อตามนักฟิสิกส์สตีเฟน ฮอว์กิงซึ่งได้พัฒนาข้อโต้แย้งทางทฤษฎีเกี่ยวกับการมีอยู่ของมันในปี พ.ศ. 2517 [1]รังสีฮอว์กิงถูกคาดการณ์ว่าจะแผ่วเบามาก และมีขนาดต่ำกว่าความสามารถในการตรวจจับของกล้องโทรทรรศน์ที่ดีที่สุดในปัจจุบันหลายลำดับ รังสีฮอว์กิงลดมวลและพลังงานการหมุนของหลุมดำ หลุมดำ และด้วยเหตุนี้จึงมีทฤษฎีว่าทำให้เกิดการระเหยของหลุมดำ ด้วยเหตุนี้ หลุมดำที่ไม่ได้รับมวลด้วยวิธีอื่นจึงคาดว่าจะหดตัวและหายไปในที่สุด สำหรับทุกหลุมดำยกเว้นหลุมดำที่เล็กที่สุด สิ่งนี้จะเกิดขึ้นช้ามาก อุณหภูมิการแผ่รังสีจะแปรผกผันกับมวลของหลุมดำ ดังนั้น คาดว่า หลุมดำขนาดจิ๋วจะปล่อยรังสีออกมามากกว่าหลุมดำขนาดใหญ่กว่าและน่าจะสลายตัวเร็วกว่า [2]