กระเพาะอาหารของสุนัขและแมวปกติจะอยู่ที่หางถึงตับ ส่วนต่างๆ ของกระเพาะอาหารประกอบด้วย cardia, fundus, body และ pyloric antrum ซึ่งนำไปสู่ ​​pyloroduodenal junction ในกรณีส่วนใหญ่ ไม่สามารถระบุ cardia ได้เนื่องจาก ระบบทางเดินอาหาร ตำแหน่งของกระโหลกศีรษะและตำแหน่งของตับ แม้ว่าบางครั้งสามารถระบุได้ผ่านหน้าต่างเสียงระหว่างซี่โครงหลัง อวัยวะที่อยู่ในช่องท้องด้านซ้ายถูกสแกนในแกนตามยาวและตามขวาง จากนั้น ทรานสดิวเซอร์จะถูกย้ายตรงกลางไปทางกึ่งกลางเพื่อสแกนร่างกายของกระเพาะอาหาร ในผู้ป่วยแมว ร่างกายของกระเพาะอาหารสามารถพบได้ทางด้านซ้ายของกึ่งกลาง ร่างกายของกระเพาะอาหารของสุนัขสามารถอยู่ทางขวาของเส้นกึ่งกลางได้หากการกลืนกิน ก๊าซ และ/หรือของเหลวอยู่ภายในช่องของกระเพาะอาหาร กล้ามเนื้อหูรูดของ pyloric สามารถรับรู้ได้เนื่องจากเยื่อบุที่มีเสียงมากเกินไป ตรงกันข้ามกับ pyloric antral mucosa และ duodenal mucosa ซึ่งมีภาวะ hypoechoic ส่วนตามขวางของท้องแมวที่ว่างเปล่ามีลักษณะเหมือนล้อเกวียน มักจะมีชั้นเยื่อบุผิวใต้เยื่อเมือกหนามากเกินไปเนื่องจากการสะสมของไขมัน ลำไส้เล็กส่วนต้นในสุนัขเป็นส่วนที่หนาที่สุดของลำไส้เล็ก และมีชั้นเยื่อเมือกที่หนาที่สุด ซึ่งคิดเป็น 63% ของความหนาของผนังทั้งหมด ในบางครั้ง แผ่นแปะของ Peyer หรือ pseudoulcers สามารถมองเห็นได้เมื่อใช้อัลตราซาวนด์ ทำให้เกิดการกดโฟกัสของพื้นผิวเยื่อเมือในสุนัขและแมวปกติ ลำไส้เล็กมีการกระจายตัวค่อนข้างสม่ำเสมอ บางชั้นอาจหนากว่าส่วนอื่นๆ ขึ้นอยู่กับส่วนของลำไส้เล็ก สามารถใช้ระบุส่วนต่างๆ ของลำไส้ได้ ตัวอย่างเช่น ในสุนัข ชั้นเยื่อเมือกของลำไส้เล็กส่วนต้นจะหนากว่าชั้นเยื่อเมือกของลำไส้เล็กส่วนต้น หากกระเพาะอาหารเริ่มขยายหรือขยายออกไปเรื่อยๆ ผนังกระเพาะอาหารจะบางลง การแบ่งชั้นของผนังจะแยกแยะได้ยาก และรอยพับของรูกัลจะแตกต่างกันน้อยลง ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบของมัน เนื้อหาในกระเพาะอาหารอาจมีภาวะไฮโปอีโคอิกถึงไฮเปอร์อีโคอิก กระเพาะที่ขยายออกของแก๊สอาจมีเสียงสะท้อนภายในขอบเขตไกลของภาพ ส่งผลให้ไม่สามารถมองเห็นความผิดปกติของส่วนหลังของผนังกระเพาะหรือช่องแสงได้