ในขณะที่จุดหักเหและทางลงจะบอกเล่าเรื่องราวมากมายในแกรนด์แคนยอนตะวันออก เขื่อนลาวาเป็นกำลังสำคัญในส่วนตะวันตกของหุบเขาลึก นักวิจัยของเว็บบ์และมหาวิทยาลัยยูทาห์ Cassandra Fenton และ Thure Cerling กำลังค้นหาหลักฐานของน้ำท่วมใหญ่จากความล้มเหลวของเขื่อนลาวา พวกเขาบันทึกน้ำท่วมใหญ่อย่างน้อย 5 ครั้งที่เกิดขึ้นระหว่าง 100,000 ถึง 525,000 ปีก่อน หลังจากภูเขาไฟระเบิดที่ขอบหุบเขา พ่นลาวาเข้าไปในช่องเขา และปิดกั้นแม่น้ำโคโลราโด  เขื่อน ลาวาเหล่านี้ไม่มีความเสถียรโดยเนื้อแท้ เนื่องจากหินบะซอลต์ที่หลอมละลายพบกับน้ำเย็นในแม่น้ำและเย็นตัวลงอย่างรวดเร็ว ก่อตัวเป็นผนังแก้วที่เปราะบาง "เมื่อหินบะซอลต์กระทบกับน้ำ มันจะแตกเป็นแก้ว และมีเพียงแก้วอยู่เต็มไปหมดในคราบเหล่านี้" Webb กล่าว เมื่อเขื่อนขนาดใหญ่พังอย่างย่อยยับ เช่น เขื่อนเทตอนในไอดาโฮทำในปี 2519 เขื่อนเหล่านี้ทิ้งลักษณะเฉพาะไว้ในดินและบนกำแพงหุบเขา น้ำลดลงอย่างรวดเร็วด้วยเส้นโค้งการสลายตัวแบบเอกซ์โปเนนเชียล "เราได้รักษาเส้นโค้งนั้นไว้จากเขื่อนลาวาที่แตกในแกรนด์แคนยอนเมื่อ 165,000 ปีก่อน" เว็บบ์กล่าว