ในการหาเถ้าถ่าน ฟาน เดอร์ บิลต์และผู้ร่วมเขียนได้ดำเนินการตามขั้นตอนในห้องแล็บที่ละเอียดอ่อนในห้องปฏิบัติการเฉพาะทางหลายแห่งทั่วยุโรป "ในท้ายที่สุด เราพบและวิเคราะห์อนุภาค 6 ชิ้นที่มีความกว้างน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของเส้นผมมนุษย์ ซึ่งค่อนข้างจริงมากกว่าที่เห็น" ฟาน เดอร์ บิลต์ กล่าวเสริม ประการแรก เถ้าถูกแยกออกจากตะกอนในทะเลสาบ เหมือนกับการกรองฟองนมออกจากกัน จากนั้น เถ้าถูกระบุภายใต้กล้องจุลทรรศน์และแยกออกระหว่างการซ้อมรบที่ยุ่งยากด้วยเข็มยาว 10 ซม. ในที่สุด ในขั้นตอนที่ดูเหมือนมาจากภาพยนตร์นิยายวิทยาศาสตร์โดยตรง อนุภาคเถ้าแต่ละอนุภาคถูกลำแสงอิเล็กตรอนยิงใส่เพื่อกำหนดคุณสมบัติทางเคมีของอนุภาคเหล่านั้น "เช่นเดียวกับ DNA ของมนุษย์ องค์ประกอบของเถ้าภูเขาไฟนั้นมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว การวิเคราะห์ธรณีเคมีช่วยให้เราสามารถพิมพ์ลายนิ้วมือลายเซ็นนี้และจับคู่กับการปะทุ" แต่ความหมายของบทความนี้นอกเหนือไปจากสมมติฐานที่ท้าทายเกี่ยวกับระยะทางที่เมฆ เถ้าภูเขาไฟ สามารถเดินทางได้ เถ้าภูเขาไฟส่วนใหญ่ตกลงบนพื้นดินภายในไม่กี่สัปดาห์หลังการปะทุ ก่อตัวเป็นชั้นที่มีอายุเท่ากันในบันทึกทางธรณีวิทยา เช่น ตะกอนในทะเลสาบที่วิเคราะห์ "เมื่อนึกถึงการแพร่กระจายและการทับถมของเครื่องหมายเถ้าในลักษณะนี้ เวลาช่างผ่านไปไวจริงๆ เถ้าถ่านที่เราพบเดินทางข้ามสามทวีปและช่วยให้สามารถซิงโครไนซ์บันทึกทั้งหมดที่นำมาจากพื้นที่ขนาดใหญ่ที่มีผลกระทบ หากบันทึกดังกล่าวมีข้อมูล สำหรับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่ผ่านมา เครื่องหมายเถ้าของเราช่วยให้เราสามารถตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างสาเหตุและผลกระทบในระบบภูมิอากาศของโลก ซึ่งเป็นข้อมูลที่มีค่ามากในการช่วยให้เข้าใจกระบวนการที่ขับเคลื่อนการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเช่นที่เห็นในปัจจุบัน”