การเดินของยีราฟเป็นก้าว (ขาทั้งสองข้างขยับเข้าหากัน) ในการควบม้า มันจะผลักขาหลังออกและขาหน้าลงมาเกือบชิดกัน แต่ไม่มีกีบคู่ใดแตะพื้นพร้อมกัน คอโค้งงอเพื่อรักษาความสมดุล ความเร็ว 50 กม. (31 ไมล์) ต่อชั่วโมงสามารถคงไว้ได้หลายกิโลเมตร แต่สามารถรักษาความเร็วได้ 60 กม. (37 ไมล์) ต่อชั่วโมงในระยะทางสั้นๆ ชาวอาหรับพูดถึงม้าที่ดีว่าสามารถ "แซงหน้ายีราฟได้" ยีราฟอาศัยอยู่ในกลุ่มนอกอาณาเขตมากถึง 20 ตัว พื้นที่บ้านมีขนาดเล็กถึง 85 ตารางกิโลเมตร (33 ตารางไมล์) ในพื้นที่เปียก แต่มากถึง 1,500 ตารางกิโลเมตร (580 ตารางไมล์) ในพื้นที่แห้งแล้ง สัตว์เหล่านี้อยู่รวมกันเป็นฝูงซึ่งเป็นพฤติกรรมที่ช่วยให้เพิ่มความระมัดระวังต่อผู้ล่า พวกมันมีสายตาที่ดีเยี่ยม และเมื่อยีราฟตัวหนึ่งจ้องมองสิงโตที่ห่างออกไปหนึ่งกิโลเมตร ยีราฟ ตัวอื่นๆ ก็มองไปทางนั้นเช่นกัน ยีราฟอาศัยอยู่ในป่าได้นานถึง 26 ปีและถูกกักขังนานกว่าเล็กน้อย ยีราฟชอบกินยอดและใบใหม่ ๆ ส่วนใหญ่มาจากหนามต้นอะคาเซีย . โดยเฉพาะอย่างยิ่งวัวจะเลือกรายการที่มีเส้นใยต่ำที่ให้พลังงานสูง พวกมันเป็นนักกินที่เก่งกาจ และตัวผู้ตัวใหญ่จะกินอาหารประมาณ 65 กก. (145 ปอนด์) ต่อวัน ลิ้นและภายในปากถูกเคลือบด้วยเนื้อเยื่อแข็งเพื่อป้องกัน ยีราฟจับใบไม้ด้วยริมฝีปากหรือลิ้นที่จับถนัดแล้วดึงเข้าปาก หากใบไม้ไม่มีหนาม ยีราฟจะ "หวี" ออกจากก้านโดยการดึงมันผ่านเขี้ยวล่างและฟันหน้า ยีราฟได้รับน้ำส่วนใหญ่จากอาหารของพวกมัน แม้ว่าในฤดูแล้งพวกมันจะดื่มน้ำอย่างน้อยทุกสามวัน พวกเขาต้องกางขาหน้าออกจากกันเพื่อให้หัวถึงพื้น