บาคาร่า กำหนดให้ตราสารอนุพันธ์ส่วนใหญ่ต้องผ่านบริษัทสำนักหักบัญชี "บริษัทสำนักหักบัญชี" จะบังคับให้ฝั่งชอร์ตของอนุพันธ์ทางการเงินใดๆ (เช่น ผู้ที่มีภาระผูกพันในการส่งมอบ) ทำการฝากเงินจำนวนมากเมื่อเริ่มต้นข้อตกลงแต่ละครั้ง เพื่อรับประกันประสิทธิภาพแม้ว่าตลาดจะลงไปทางใต้ก็ตามประการที่สาม กฎหมายกำหนดให้ผู้จัดการกองทุนป้องกันความเสี่ยง (แต่ไม่ใช่กองทุนเอง) ที่มีทรัพย์สินมากกว่า 150 ล้านดอลลาร์ต้องจดทะเบียนกับสำนักงานคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ (SEC) การลงทะเบียนดังกล่าวจะทำให้ผู้จัดการเหล่านี้ได้รับการรายงานและตรวจสอบอย่างสม่ำเสมอโดยสำนักงาน ก.ล.ต. แม้ว่าผู้จัดการเหล่านี้จะสามารถดำเนินการตามกลยุทธ์การลงทุนที่พวกเขาเลือกต่อไปได้ในทางกลับกัน สภาคองเกรสพยายามย้อนเวลากลับไปโดยห้ามไม่ให้ธนาคารมีส่วนร่วมในการซื้อขายที่เป็นกรรมสิทธิ์สำหรับบัญชีของตนเอง โดยอยู่ภายใต้การยกเว้นที่ซับซ้อน ปัญหาคือการซื้อขายที่มีกรรมสิทธิ์ไม่ใช่สาเหตุของวิกฤตทางการเงินและอาจลดความเสี่ยงได้ในบางสถานการณ์ นอกจากนี้ ข้อห้ามนี้มีแนวโน้มที่จะไม่ได้ผล เนื่องจากไม่มีกฎหมายใดในกฎหมายนี้หรือกฎหมายก่อนหน้านี้ที่ขัดขวางธนาคารจากการซื้อขายที่เป็นกรรมสิทธิ์นอกสหรัฐอเมริกา

อีกตัวอย่างหนึ่งของการออกแบบด้านกฎระเบียบที่ไม่ดีคือ Consumer Financial Products Commission (CFPC) ชุดใหม่ CFPC จะสร้างกฎเกณฑ์สำหรับผลิตภัณฑ์ขายปลีกส่วนใหญ่ที่นำเสนอโดยธนาคาร เช่น บัตรเงินฝากและสินเชื่อผู้บริโภค แต่จะไม่ได้รับอนุญาตให้ตรวจสอบธนาคารส่วนใหญ่ เนื่องจากได้รับการตรวจสอบโดยหน่วยงานธนาคารแล้ว ในเวลาเดียวกัน เขตอำนาจศาลของ CFPC ถูกจำกัดให้จำกัดผลิตภัณฑ์ทางการเงินจำนวนมากที่ไม่ได้รับการควบคุมอย่างดีจากหน่วยงานรัฐบาลกลางใดๆ (เช่น เงินกู้ยืมจากตัวแทนจำหน่ายรถยนต์ ร้านค้าปลีก และนายหน้าอสังหาริมทรัพย์)ในที่สุด สภาคองเกรสพลาดสาเหตุหลักของวิกฤตการณ์ทางการเงิน นั่นคือ Fannie Mae, Freddie Mac และหน่วยงานการเคหะ เมื่อพิจารณาถึงความเปราะบางของตลาดที่อยู่อาศัยในสหรัฐฯ สภาคองเกรสจึงไม่เต็มใจที่จะปฏิรูปสถาบันการเงินเพื่อการจำนองเหล่านี้ แม้ว่าพวกเขาจะดูเหมือนว่าจะก่อให้เกิดความสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นมากกว่าหนึ่งพันล้านดอลลาร์ต่อวันก็ตาม การละเลยที่เห็นได้ชัดนี้จะต้องได้รับการแก้ไขอย่างชัดเจนไม่ช้าก็เร็วหากเป้าหมายของด็อดด์-แฟรงค์คือการป้องกันวิกฤติอีกครั้งหรือลดผลกระทบลงอย่างมาก ก็ถือเป็นความผิดหวัง

เพื่อให้มั่นใจว่าร่างกฎหมายดังกล่าวได้กล่าวถึงสาเหตุบางประการของวิกฤตในลักษณะที่มีความหมาย มีความโปร่งใสที่เพิ่มขึ้นอย่างมากในตลาดอนุพันธ์ ซึ่งเป็นปัญหาที่เป็นศูนย์กลางของ "ปัญหาความเชื่อมโยงระหว่างกัน" ร่างกฎหมายนี้ดูเหมือนว่าจะมีความสมดุลระหว่างความต้องการของผู้ใช้ตราสารอนุพันธ์ที่ถูกกฎหมายที่มีการป้องกันอย่างเป็นระบบ นอกจากนี้ยังให้ความชัดเจนมากขึ้นว่าสถาบันการเงินที่ไม่ใช่ธนาคารที่ประสบปัญหาจะล้มเหลวได้อย่างไร อย่างไรก็ตาม เราควรระวังคำกล่าวอ้างที่ว่ารัฐบาลจะไม่ประกันตัวบริษัทที่ประสบปัญหาอีกต่อไป หากบริษัทขนาดใหญ่ที่มีความสำคัญเชิงระบบล้มเหลว แรงกดดันทางการเมือง การเงิน และเศรษฐกิจจะรุนแรงขึ้นสำหรับรัฐบาลให้ทำในสิ่งที่เคยทำมาโดยตลอด (โดยตรงหรือผ่านตัวแทนเสมือน) - เข้ามาแทรกแซง (วาทกรรมทั้งๆ รัฐบาลก็จะทำตามที่ตนต้องการในเรื่องนี้)อาจเป็นเพราะประสิทธิภาพในฐานะโรงละครทางการเมือง จึงมีการให้ความสำคัญกับการซื้อขายที่เป็นกรรมสิทธิ์และกองทุนเฮดจ์ฟันด์มากเกินไป ซึ่งทั้งสองอย่างนี้มีความผิดจำกัดสำหรับวิกฤตินี้ แทบไม่มีการดำเนินการใดๆ เพื่อกำจัดหรือบรรเทาภัยคุกคามต่อระบบจากบริษัทที่ "ใหญ่เกินกว่าจะล้มเหลว" แทนที่จะจัดการกับขนาดที่แท้จริงและปัญหาเชิงโครงสร้าง ร่างกฎหมายนี้อาศัยวิจารณญาณและความเต็มใจของหน่วยงานกำกับดูแลและนักการเมืองเป็นส่วนใหญ่ในการจัดการกับบริษัทที่คุกคาม "ระบบ" และทำการตัดสินใจที่ยากลำบากก่อนเกิดวิกฤติ เมื่อพิจารณาถึงอำนาจของอิทธิพลทางการเมือง นี่เป็นกลไกที่น่าสงสัยในสถานการณ์ที่ดีที่สุด ขณะนี้ ด้วยการจัดเรียง "เก้าอี้ดาดฟ้า" ใหม่บางส่วน หน่วยงานกำกับดูแลเดียวกันส่วนใหญ่ที่รับผิดชอบในการกำกับดูแลที่เข้าสู่ภาวะวิกฤติจะต้องรับผิดชอบในการก้าวไปข้างหน้า

ดังนั้นธนาคารจึงต้องค้นหาวิธีใหม่ในการนำทรัพยากรที่มีราคาแพงกว่าเหล่านี้กลับคืนมา—และดำเนินการในลักษณะที่ครอบคลุมต้นทุนและผลตอบแทนที่ผู้ให้บริการเงินทุนต้องการ สิ่งนี้นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงทางสถาบันที่ไม่ธรรมดาซึ่งไม่ได้มาพร้อมกับคำสั่งที่เกี่ยวข้องกับ Fed และหน่วยงานกำกับดูแลอื่นๆ ในการขยายความรับผิดชอบ "การดูแลทำความสะอาด" ด้วยการไม่ทำอะไรเลย เราได้บังคับให้ Fed และหน่วยงานกำกับดูแลอื่นๆ ยังคงอยู่ในรูปแบบเดิม ในขณะที่เราขยายขนาดของมันหลายครั้ง ส่งผลให้หลายพื้นที่ไม่ได้รับการดูแล Dodd-Frank อนุญาตให้ Fed ขยายการเข้าถึงได้