พัลซาร์มีสสารอยู่ในสถานะสุดโต่งภายในดาวนิวตรอนและฟิสิกส์ของพลาสมาที่น่าประหลาดใจในชั้นแมกนีโตสเฟียร์ ซึ่งยังไม่เป็นที่เข้าใจกันทั้งหมด ฮานกล่าว เรารู้ว่าพัลซาร์ส่องแสงบนท้องฟ้า แต่ไม่รู้ว่ามันส่องแสงอย่างไร เรารู้ว่ามีพัลซาร์อยู่ในทางช้างเผือก แต่ไม่รู้ว่ามีกี่ดวง การสำรวจ GPPS สามารถช่วยให้เราเข้าใจจำนวนประชากร การกระจายตัว และคุณสมบัติของพัลซาร์ในทางช้างเผือกของเรา ดวงตาจักรวาลจีน ที่น่าสนใจคือ การวัดเวลาที่มาถึงของพัลส์แม่เหล็กไฟฟ้าที่เกิดจากพัลซาร์ หรือพัลซาร์ไทม์มิ่งอาจให้ข้อมูลส่วนที่ขาดหายไปแต่มีนัยสำคัญสำหรับดาราศาสตร์คลื่นความโน้มถ่วง คลื่นความโน้มถ่วงจะรบกวนกาลอวกาศระหว่างพัลซาร์และโลก ดังนั้นจึงสามารถเปลี่ยนแปลงคาบพัลซาร์คงที่ที่สังเกตได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พัลซาร์ไทม์มิ่งอาร์เรย์ (PTA) ซึ่งหมายถึงการสังเกตไทม์มิ่งอาร์เรย์ของพัลซาร์เป็นเวลาสองสามปีหรือหลายสิบปี มีความสามารถในการตรวจจับคลื่นความโน้มถ่วงในย่านนาโนเฮิร์ตซ์ ในกลุ่มดังกล่าว เราตั้งเป้าที่จะสังเกตคลื่นความโน้มถ่วงจากหลุมดำมวลมหาศาล (SMBHs) ซึ่งเป็นวัตถุท้องฟ้าที่มีมวลมากที่สุดที่รู้จักจนถึงปัจจุบัน ศาสตราจารย์ Kejia Li แห่งมหาวิทยาลัยปักกิ่งกล่าว จำนวนประชากร SMBH ที่คาดหวังสำหรับการตรวจจับ PTA นั้นอยู่ห่างจากเรามากกว่าหลุมดำมวลดาวฤกษ์ เป้าหมายของเลเซอร์อินเตอร์เฟอโรมิเตอร์แบบภาคพื้นดิน เช่น Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory (LIGO) ดังนั้น PTA จึงเปิดหน้าต่างสังเกตการณ์ไปสู่จักรวาลอันลึกล้ำอย่างแท้จริง