เผือกเป็นหนึ่งในพืชที่มีการเพาะปลูกมาแต่โบราณกาล เผือกพบได้ทั่วไปในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนของเอเชียใต้ เอเชียตะวันออก เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ปาปัวนิวกินี และทางตอนเหนือของออสเตรเลียและมัลดีฟส์ เผือกมีความหลากหลาย มาก ทำให้การจัดอนุกรมวิธานและความแตกต่างระหว่างชนิดป่าและชนิดที่ปลูกทำได้ยาก เชื่อกันว่าพวกมันถูกเลี้ยงอย่างอิสระหลายครั้ง โดยผู้เขียนให้สถานที่ที่เป็นไปได้ว่านิวกินีเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แผ่นดินใหญ่และอินเดีย ตะวันออกเฉียงเหนือ โดยส่วนใหญ่มาจากพืชป่าที่มีถิ่นกำเนิดตามธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม การศึกษาเมื่อเร็วๆ นี้ชี้ให้เห็นว่าเผือกป่าอาจมีการกระจายพันธุ์ตามธรรมชาติมากกว่าที่เคยเชื่อกัน และพันธุ์ที่เพาะพันธุ์จากป่าก็อาจมีถิ่นกำเนิดในส่วนอื่นๆ ของเกาะในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ด้วย ร่องรอยทางโบราณคดีของการใช้ประโยชน์จาก เผือก ได้รับการกู้คืนจากหลายแหล่ง แม้ว่าจะไม่สามารถระบุได้ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นพันธุ์ที่ปลูกหรือป่าไม่สามารถยืนยันได้ รวมถึงถ้ำ Niahแห่งเกาะบอร์เนียวเมื่อประมาณ 10,000 ปีที่แล้ว ถ้ำ Illeแห่งPalawanซึ่งมีอายุอย่างน้อย 11,000 ปีก่อนKuk Swamp of New Guinea , วันที่ระหว่าง 8250 BC และ 7960 BC; และถ้ำ Kiluในหมู่เกาะโซโลมอนมีอายุประมาณ 28,000 ถึง 20,000 ปีที่แล้ว ในกรณีของบึงกุก มีหลักฐานของเกษตรกรรมแบบแผนปรากฏขึ้นเมื่อประมาณ 10,000 ปีก่อน โดยมีหลักฐานเป็นแปลงเพาะปลูก แต่ไม่ทราบว่าพืชชนิดใดปลูก