งานวิจัยล่าสุดที่ปรากฏในวารสารHydrologyสร้างขึ้นจากการศึกษาก่อนหน้า 3 ชิ้นที่นำโดยนักอุทกวิทยา Carlos Ramos-Scharrón ที่มหาวิทยาลัยเท็กซัสในออสติน ซึ่งทีมงานได้เริ่มตรวจสอบผลกระทบร้ายแรงของพายุหมุนเขตร้อนบนเกาะหลังพายุเฮอริเคนมาเรียในปี 2560

ครั้งแรกที่เปรียบเทียบพายุเฮอริเคนปี 2017 เป็นเหตุการณ์พายุฝนกับพายุไซโคลนที่พัดมาก่อนหน้านั้นมากกว่าหนึ่งศตวรรษ โดยพบว่ามาเรียสร้างปริมาณน้ำฝนรายวันทั่วทั้งเกาะสูงที่สุดเท่าที่เคยบันทึกไว้ (คล้ายกับผลกระทบของพายุเฮอริเคนฮาร์วีย์ในฮูสตัน) ครั้งที่สองพบว่าปริมาณน้ำฝนของมาเรียก่อให้เกิดดินถล่มที่เกิดจากปริมาณน้ำฝนมากที่สุดเท่าที่เคยมีรายงานทั่วโลกในพื้นที่ที่มีขนาดใกล้เคียงกัน และครั้งที่สามระบุว่าดินถล่มเป็นแหล่งหลักของตะกอนที่เติมความสามารถในการกักเก็บน้ำที่มีอยู่แล้วในอ่างเก็บน้ำหลักของเกาะ

Ramos-Scharrón รองศาสตราจารย์ภาควิชาภูมิศาสตร์และสิ่งแวดล้อมและสถาบัน Teresa Lozano Long Institute of Latin American Studies กล่าวว่า "เราต้องหยุดพูดถึงการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในอนาคต มันมาแล้ว" "การคาดการณ์การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศสำหรับทะเลแคริบเบียนชี้ให้เห็นว่าช่วงเวลาที่แห้งแล้งยาวนานขึ้นถูกขัดจังหวะด้วยพายุที่รุนแรงมากขึ้น พายุเหล่านี้ปล่อยตะกอนจำนวนมากจากดินถล่ม และหลายกรณีก็ลดความสามารถในการกักเก็บน้ำของเกาะ ผลกระทบรวมกันของการคาดการณ์การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเหล่านี้คือ เพื่อการขาดแคลนน้ำที่สูงขึ้น"

เอกสารฉบับล่าสุดซึ่งเน้นที่ระดับกระแสน้ำได้ดึงความสนใจไปยังปัญหาอื่นที่ไม่ชัดเจน เปอร์โตริโกไม่พร้อมที่จะรับมือกับน้ำท่วมรุนแรงที่จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน การจัดการอุทกภัยและการออกแบบโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญ เช่น สะพาน ส่วนใหญ่อาศัยการคำนวณความเป็นไปได้ที่เหตุการณ์ขนาดหนึ่งๆ จะเกิดขึ้น สำหรับภูมิภาคใดภูมิภาคหนึ่ง การคำนวณนั้นขึ้นอยู่กับประวัติน้ำท่วม

ในเปอร์โตริโก วิธีการคำนวณที่เป็นปัจจุบันที่สุดนั้นอาศัยข้อมูลที่รวบรวมได้จนถึงปี 1994 เท่านั้น นับแต่นั้นมา พายุเฮอริเคนฮอร์เตนส์ (1996), จอร์ชส (1998) และมาเรียแซงหน้าน้ำท่วมทั้ง 100 ปีและ 500 ปีทั่วทั้งเกาะ โดยมาเรียมีระดับเกิน 500 ปีในห้าแห่ง

พายุโซนร้อนอีกห้าลูกที่เข้าคู่หรือเกินระดับ 100 และ 500 ปีในบางพื้นที่ โดยเฉพาะบริเวณใกล้สุดทางตะวันออกเฉียงเหนือของเปอร์โตริโก ซึ่งเป็นพายุที่เปราะบางที่สุดเนื่องจากวิถีโคจรไปทางทิศตะวันตกของพายุหมุนเขตร้อนส่วนใหญ่และภูมิประเทศที่เป็นเนินเขาของเกาะ

Ramos-Scharrónกล่าวว่า "เหตุการณ์ที่มีตัวชี้วัด 100 และ 500 ปีเหล่านี้ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ทั่วไป "ถ้านี่ไม่ใช่สิ่งที่การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศควรจะเป็น ฉันก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร มันอาจคืบคลานเข้ามาหาคุณได้ เปอร์โตริโกจำเป็นต้องปรับเครื่องมือในการวางแผนให้เข้ากับความเป็นจริงของสิ่งที่เกาะเคยประสบมาและนักวิทยาศาสตร์กำลังบันทึก ."บาคาร่า สมัครบาคาร่า