การศึกษาจากนักวิจัยที่นำโดย Stephan Eliez, MD, PhD ที่มหาวิทยาลัยเจนีวา ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ปรากฏในBiological Psychiatry: Cognitive Neuroscience and Neuroimagingซึ่งตีพิมพ์โดย Elsevier

ผู้เขียนนำ Valentina Mancini, MD กล่าวว่า "ผลของเราแสดงให้เห็นถึงการพัฒนาที่ผิดปกติของนิวเคลียสธาลามิกที่เกี่ยวข้องกับการประมวลผลทางประสาทสัมผัสและรูปแบบที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะของการเชื่อมต่อธาลาโม - คอร์ติคกับบริเวณการได้ยินของสมอง

นักวิจัยได้ใช้การถ่ายภาพด้วยคลื่นสนามแม่เหล็ก (MRI) นักวิจัยได้เปรียบเทียบโครงสร้างสมองและการเชื่อมต่อใน 110 กลุ่มควบคุมที่มีสุขภาพดีและใน 120 คนที่มีความผิดปกติทางพันธุกรรมชื่อ 22q11.2 deletion syndrome หรือ DS ผู้ที่มี DS 22q11.2 มีความเสี่ยงสูงกว่าคนทั่วไปในการพัฒนาโรคจิตเภทและมีอาการประสาทหลอนทางประสาทสัมผัส ผู้ป่วยโรคจิตเภทประมาณหนึ่งเปอร์เซ็นต์มีความผิดปกตินี้

ความผิดปกติในฐานดอก ซึ่งเป็นบริเวณสมองที่ได้รับการยอมรับว่าเป็น "เกตเวย์" สำหรับข้อมูลทางประสาทสัมผัสที่เข้ามาในสมอง ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับโรคจิตเภทและภาพหลอนแล้ว ในการศึกษาปัจจุบัน ผู้เขียนพยายามแยกวิเคราะห์โดยเฉพาะอย่างยิ่งว่าฐานดอกและการเชื่อมต่อกับพื้นที่สมองอื่น ๆ แตกต่างกันอย่างไรในผู้ที่มีภาวะ 22q11.2 DS ทั้งที่มีและไม่มีอาการประสาทหลอนทางหู (AH) จากกลุ่มควบคุม สำหรับการศึกษาระยะยาวนี้ นักวิจัยได้รวบรวมการสแกนสมองทุก ๆ สามปีจากผู้ที่มีอายุ 8 ถึง 35 ปี โดยแต่ละครั้งจะได้รับการสแกนระหว่าง 1 ถึง 4 ครั้ง

แม้ว่าปริมาณรวมของฐานดอกและวิถีการเจริญเติบโตของการพัฒนาจะไม่แตกต่างกันระหว่าง 22q11.2 DS และกลุ่มควบคุม นักวิจัยพบความแตกต่างในนิวเคลียสย่อยธาลามิกที่เฉพาะเจาะจง นิวเคลียสของยีนที่อยู่ตรงกลางและด้านข้าง (MGN, LGN) ซึ่งเกี่ยวข้องกับการถ่ายทอดข้อมูลทางประสาทสัมผัสการได้ยินและการมองเห็นนั้นมีขนาดเล็กกว่าในผู้ที่มี 22q11.2 DS ในทางตรงกันข้าม นิวเคลียสทาลามิกที่สื่อสารกับเยื่อหุ้มสมองส่วนหน้าซึ่งเกี่ยวข้องกับหน้าที่การรับรู้ที่สูงขึ้น มีขนาดใหญ่กว่าในกลุ่มควบคุม 22q11.2 DS มากกว่าในกลุ่มควบคุมที่มีสุขภาพดี นอกจากนี้นิวเคลียสทาลามิกอื่นๆ ยังพัฒนาแตกต่างกันในทั้งสองกลุ่ม

เมื่อเปรียบเทียบอาสาสมัคร 22q11.2 DS ที่มีและไม่มี AH ผู้ที่มี AH มีปริมาณ MGN น้อยกว่าและมีวิถีการพัฒนาที่แตกต่างกัน

เมื่อประเมินการเชื่อมต่อการทำงานภายในสมอง ผู้เขียนยังพบว่าอาสาสมัครที่มี AH มีการเชื่อมต่อมากขึ้นระหว่าง MGN กับคอร์เทกซ์การได้ยินและพื้นที่การประมวลผลภาษาอื่นๆ พวกเขาตั้งสมมติฐานว่าการเชื่อมต่อที่มากเกินไปดังกล่าวอาจรองรับการเปิดใช้งานของพื้นที่การได้ยินที่เหลือซึ่งนำไปสู่อาการประสาทหลอน

ดร. Mancini กล่าวว่า "ผลการวิจัยเหล่านี้เป็นคำอธิบายเชิงกลไกเกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่จะเกิดปรากฏการณ์ประสาทหลอนในวัยรุ่นที่มีแนวโน้มจะเป็นโรคจิตเนื่องจากกลุ่มอาการการลบ 22q11.2" "นอกจากนี้ การตรวจสอบปฏิสัมพันธ์ระหว่างพัฒนาการระหว่างฐานดอกและเยื่อหุ้มสมองอาจช่วยในการระบุเป้าหมายใหม่สำหรับการแทรกแซงโดยมุ่งเป้าไปที่การป้องกันไม่ให้เกิดอาการทางจิตในบุคคลที่มีความเสี่ยงอันเนื่องมาจากสภาวะทางพันธุกรรมหรือสถานะที่มีความเสี่ยงสูงเป็นพิเศษทางคลินิก"บาคาร่า สมัครบาคาร่า